از منزوی ترین زاویه درک جهان می آیم
که ترازویش بال زرین ستاره هاست
و از ادراک اقیانوسی می آیم
که عظیم ترین امواج را به تلاطم شب می برد
با من بیا
من ...
از وسعت آینه ها
به انوار رنگارنگی می نگرم
که نقطه عطف وجود است
باید به آغاز اندیشید
حرمت لحظه های نور باقی ست
تامل کنیم
و دلها را به جشن آیینه ها کوچ دهیم
هزاران لاله سرخ که از بهار استنشاق می کنند
با هیاهو از راه می رسند
من می دانم
من می دانم
باید به آیه های یک صبح ابدی برسیم
حقیقت، درنقره های نور به تجلی است.
